|
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Γιάννης Λασηθιωτάκης
Έργα
"...μέρες επίγειες"
... Η καθαρότητα της φόρμας είναι το ζητούμενο. Ως αφαιρετικά στοιχεία μεταχειρίστηκα την ένταση του φωτός και της σκιάς. Δεν εκφράζομαι με το παιχνίδι των συμπληρωματικών χρωμάτων αλλά με τη «χρωματικότητα» του μαύρου που δημιουργεί με τη σειρά του μια άλλη σχέση με το χρώμα λιγότερο κραυγαλέα και πιο μυστηριακή.
... Την ίδια στιγμή που το έργο έχει ρεαλιστικά χαρακτηριστικά, ένα μπλε έρχεται να αγκαλιάσει το φόντο συμπαρασύροντας μια από τις φιγούρες μετατρέποντάς το αυτόματα σε υπερβατικό. Οι ανθρώπινες μορφές στραμμένες όλες προς την ίδια κατεύθυνση μετατοπίζουν το γεγονός έξω από το ζωγραφικό χώρο. Σκέφτομαι τον πίνακα του Βερμεέρ. Όταν μια γυναίκα διαβάζει ένα γράμμα μπροστά στο παράθυρο δεν ξέρουμε τι διαβάζει, τι έχει προηγηθεί ή τι έπεται του στιγμιότυπου. Ο ζωγράφος απλώς υπαινίσσεται και αφήνει το θεατή να στοιχειοθετήσει το μύθο... Ο άπειρος χρόνος μιας στιγμής και η απεριόριστη αμφισημία της.
... Εκείνο που με απασχόλησε έντονα τα τελευταία χρόνια παράλληλα με την αναζήτηση της θεματολογίας ήταν και η εύρεση μιας τεχνικής που θα αποδεσμεύει το έργο από διακοσμητικά στοιχεία, μιας τεχνικής όπου το ζητούμενο δεν είναι η εικονογράφηση αλλά η δημιουργία ενός έργου με ελάχιστα μέσα , και με τις ελάχιστες χειρονομίες. Επιδιώκω, να ορίζονται όλα από τις κινήσεις του πινέλου, από την πυκνότητα του χρώματος, όπως οι ανατολίτες ζωγράφοι, ώστε τελικά το χρώμα και το σχέδιο να γίνουν ένα.
...Έχω την αίσθηση πως εκείνο που τελικά εκφράζεται σε αυτά τα έργα είναι η αβεβαιότητά μου για το επερχόμενο μέλλον. Ξεκίνησα, ζωγραφίζοντας πορτρέτα, τις περισσότερες φορές των οικείων μου. Ουσιαστικά, ξεκίνησα μέσα στην «ασφάλεια» του καθημερινότητάς μου και τελικά βρέθηκα αντιμέτωπος με την ανασφάλεια που μου δημιουργεί ο χρόνος, η στιγμή που ξαφνικά μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Σε αυτή την ενότητα της δουλειάς μου νομίζω πως το θέμα είναι ακριβώς αυτή η καθοριστική στιγμή, που πριν από αυτή και μετά από αυτή τίποτε δεν είναι πια ίδιο.....
|
|
|
