ΓΛΥΠΤΙΚΗ Τάκις Κριτική του Τάκη Μαυρωτά Ο Takis είναι ο γλύπτης των μαγνητικών πεδίων, ο δημιουργός μιας νέας αισθητικής πρότασης. Η σχεδιαστική οξύτητα, η λιτότητα, η αρμονική συμφωνία των όγκων και τα απρόσμενα τεχνολογικά υλικά αποτελούν μερικά από τα γνώριμα στοιχεία των έργων του γνωστού καλλιτέχνη της κινητικής γλυπτικής. Επιδίωξε σταθερά την άμεση συνεργασία της τέχνης με την επιστήμη, του αισθήματος με τη φαντασία, της διαίσθησης με το πραγματικό, έτσι ώστε κάθε του δράση, είτε αφορά τις αυτόνομες γλυπτικές του οντότητες, είτε τις εντυπωσιακές του performances ή installations, να απευθύνεται στο πνεύμα και την ψυχή του θεατή. Ο δρόμος, που ακολούθησε, από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 έως και σήμερα, ήταν επίπονος, καθώς αδιαφορεί για την τέχνη της περιγραφής και εμμένει στην τέχνη της αίσθησης του πραγματικού. Η γλυπτική του απογειώνεται μέσω των διακριτικών της κινήσεων, επιβάλλει την παρουσία της στο χώρο, υποβάλλει την υπόστασή της, σε αρκετές περιπτώσεις μέσω των ήχων, σαν να θέλει να επικοινωνήσει με το σύμπαν. Τα «Σινιάλα» του αποπνέουν αισιοδοξία, που εκπορεύεται από την εμπιστοσύνη του δημιουργού στον προορισμό της ανθρωπότητας, πέρα από τη συνειδητοποίηση της παρούσας δυστυχίας. Η ιδέα της κυκλικής σχέσης τέχνης – επιστήμης – τεχνολογίας ορίζει την ατέρμονη δράση του. Οι τεράστιες γλυπτικές του συνθέσεις σε δημόσιους χώρους της Γαλλίας όπως στη Defense, ένα δάσος από Σινιάλα (1987-1990) ή στη Ville de Beauvais (1992), φανερώνουν την επιθυμία του κάθε έργο να παράγει ενέργεια που να απευθύνεται άμεσα στην ψυχή του θεατή. Ο δημιουργός της ενεργειακής τέχνης, τον Αύγουστο του 1998, είχε δημοσιοποιήσει την πρότασή του: «Φωτοβολταϊκό Τόξο – Ηλιακή Πυρόσβεση», για τη διάσωση των δασών από τις πυρκαγιές. Τα πρώτα «Λουλούδια» του (1957), αποφορτισμένα από κάθε λυρική διάθεση, ενσωματώνονταν σ’ ένα σύγχρονο τεχνολογικό τοπίο, όμοιο μ’ εκείνο της σκληρής πραγματικότητας των απέραντων μεγαλουπόλεων. Τα «Μαγνητικά Λουλούδια», στη συνέχεια, εναρμονισμένα και αυτά με το περιβάλλον, αναπτύσσονταν με τις αρχές της καμπύλης γεωμετρίας, στρέφοντας τη φορά τους προς το αστρικό περιβάλλον. Τα objets trouves στα χέρια του μεταμορφώνονται έτσι, ώστε ο στρόφαλος του αυτοκινήτου να μας παραπέμπει σε μίσχο φυτού, τα γρανάζια ή οι δίσκοι σε πέταλα λουλουδιών, το μηχανικό λουλούδι σε ραντάρ, το ραντάρ σε κάποιο αστρικό σύμβολο…Τα κατακόρυφα υποβλητικά «Σινιάλα», άλλοτε με φώτα και ηλεκτρικούς μηχανισμούς, και άλλοτε με ελάσματα και κεραίες, δημιουργούν μια ξεχωριστή αίσθηση στον κόσμο των συμβατικών αξιών. Ο Takis δούλεψε σκληρά στο χώρο του ανεξερεύνητου και του μυστήριου, αρχίζοντας πάντα από το βάθος για να συναντήσει το σύμπαν. Δυο θεμελιακές αρχές, η απόλυτη πραγματικότητα του πνεύματος και η αδιάκοπη μεταμόρφωση της ζωής, μέσα στην ίδια της την κίνηση, σφραγίζουν το έργο του. Ο Τάκης Μαυρωτάς είναι τεχνοκριτικός και διευθυντής του ιδρύματος "Πετρίδη". Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από τον κατάλογο της έκθεσης «Ένα δάσος γλυπτών» (Αθηναΐδα, συλλογή Simon Spierer, Φεβρουάριος 2008)