ΚΡΙΤΙΚΕΣ / ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Συγγραφέας Ανδρέας Σμαραγδής Έτσι βλέπουμε τη φωτογραφία: σαν την αιχμαλωσία του χρόνου. Το κλικ, λέμε, συλλαμβάνει τη στιγμή. Μα βέβαια, δεν είναι έτσι. Ο χρόνος μένει αυτός που είναι, και το μόνο που μένει αποτυπωμένο είναι ο πόθος του ανθρώπου να τον δαμάσει. Το μόνο που μας μένει, είναι να το νιώσουμε πως το κράτημα του χρόνου είναι ένα μας όνειρο. Αυτό με γοητεύει στις φωτογραφίες: όταν μας ανοίγουν τα μάτια στο όνειρό μας. Αυτό με γοητεύει στις φωτογραφίες του Ανδρέα Σμαραγδή. Στο έργο του, ξεπερνιέται η δεδομένη συζυγία φωτογράφος και αντικείμενο. Βλέπεις όχι το αντικείμενο, αλλά αυτό που το αντικείμενο γυρεύει για να ολοκληρωθεί. Αυτό που το αντικείμενο το φωνάζει, το ψάχνει, το θέλει. Έτσι είναι ερωτικός ο Ανδρέας Σμαραγδής: δεν κοιτάζει τα αντικείμενα αλλά τους κρυμμένους τους πόθους. Ο φακός του δεν μας δείχνει εικόνες του γύρω μας αλλά περιπλανήσεις του γύρω μας. Γι αυτό κι είναι εκπληκτικά τα πορτρέτα του Σμαραγδή: γιατί μιλάνε, αφηγούνται, όσα και τα ίδια ακόμη δεν θα ‘θελαν να πουν, κι ίσως ούτε τα ‘χουν βάλει σε λόγια. Γι αυτό κι είναι εκπληκτικά τα τοπία του: γιατί σε βγάζουν από την αναπηρική πολυθρόνα, σε σηκώνουν πάνω από το να βλέπεις ένα ωραίο πουλί ή ένα θαυμάσιο ηλιοβασίλεμα, και σου ανοίγουν τα μάτια σ΄ αυτό που το πουλί ονειρεύεται, σ΄ αυτό που ο ήλιος συλλογάται αφηρημένος, σ’ αυτό που χάνεται μέσα του.